DORPSSTRAAT 739 ASSENDELFT
BOUWHISTORISCH ONDERZOEK VOOR HERBESTEMMING BOERDERIJ
GEMEENTELIJK MONUMENT
Studio Architectura werd begin 2019 gevraagd de mogelijkheden voor de herbestemming van de boerderij Dorpsstraat 739 te Assendelft te onderzoeken. De boerderij is aangewezen als gemeentelijk monument en stond al enkele jaren te koop. Het object werd echter door potentiële kopers te groot bevonden. Aanvankelijk heeft Studio Architectura een bouwhistorisch onderzoek verricht met als doel de cultuurhistorische waarden vast te leggen. Vervolgens zijn in overleg met de gemeente, een makelaar en aannemer diverse plannen voor splitsing onderzocht.
De huidige boerderij is gelegen aan het lint dat in Nederland bekend staat als de langste Dorpsstraat. Aanvankelijk was het lint in opgeknipt in de delen Zuideinde, Kerkbuurt en Noordeinde. Het kavel Dorpsstraat 739 ligt aan het voormalige Noordeinde. Reeds op de kadastrale minuut uit 1812-1832 is te zien dat het perceel bebouwd is met vermoedelijk een langhuisstolp met aanluiving. In 1889 werd overgegaan tot sloop en werd de huidige boerderij gebouwd. Het betreft een boerderij met dubbel vierkant. Volgens overlevering is het vierkant afkomstig uit een boerderij uit Westzaan. In de loop van de twintigste eeuw is na ruilverkavelingen en een omringende nieuwbouwwijk veel veranderd.
De boerderij bezat een klassieke Noord-Hollandse indeling. Aan de straatzijde het woonverblijf dat aan de zuidzijde was voorzien van een opkamer met daaronder een kelder. De opkamer met kelder zijn nog aanwezig. Links van het woongedeelte bevindt zich de formele entree. Links van de entree begon de stal, de lange regel. Het gegeven dat de stal aan de voorgevel een groot representatief venster bezit, toont aan dat dit deel van de stal in de zomer bij de woning betrokken werd.
De lange en korte regel gaven plaats aan achtentwintig koeien. Aan de zuidzijde bevond zich achter de opkamer de kaaskamer met daarachter de dars, in Assendelft dors genaamd. De broodwinning van boerenbedrijven in Assendelft bestond hoofdzakelijk uit de verkoop van kaas en boter. Al deze ruimte waren gegroepeerd rondom het dubbele vierkant, de plaats van de hooitas.
Hoewel verschillende verkenningen tot het splitsen in appartementen zijn verricht is de boerderij uiteindelijk opgedeeld in twee wooneenheden en als zodanig verkocht. Bij de splitsing is gekozen voor een woning op het voorerf en een woning aan het achtererf. Op deze wijze was het mogelijk het karakteristieke boerenerf met markante lindebomen aan de voorzijde te behouden, zonder de noodzaak een extra inrit te realiseren. Bijgebouwen zijn zover mogelijk naar achteren gesitueerd en via een gedeeld pad bereikbaar. Het grote achtererf geeft toegang tot een openbaar water.
Opdrachtgever: Ate Atsma en Jeanine Schaart
Uitvoering: Studio Architectura
Voltooiing onderzoek: 2020